Πρόκειται σίγουρα για περίεργο άρθρο. Νιώθω κάπως άβολα να μιλάω για οικονομική κρίση, όταν προσωπικά βρίσκομαι στην καλύτερη οικονομική κατάσταση που βρισκόμουν ποτέ.
Καλύτερη και από όταν ζούσα στην Αγγλία, με καλή δουλειά και σε περίοδο οικονομικής άνθησης.
Βασικά όταν το σκέφτομαι περνάει από το μυαλό μου κάτι που μου είχε πει ένας από τους μέντορες μου πριν από κάποια χρόνια.
«Δεν μετράει το που είσαι, μετράει το ποιος είσαι»
Ξέρω πως πολλοί θα διαφωνήσουν όμως δεν θα το αναλύσω περισσότερο. Όποιος διαφωνεί μπορεί να αφήσει το σχόλιό του κάτω από το άρθρο και να το συζητήσουμε.
Προσωπικά την οικονομική κρίση την βλέπω σαν ένα μεταβατικό στάδιο εξέλιξης.
Πριν από 400 χρόνια καίγαμε τις μάγισσες. Τις καίγαμε στην κυριολεξία.
Εξελιχθήκαμε…
Περάσαμε πολέμους και σήμερα φτάσαμε εδώ.
Στην οικονομική κρίση που δεν είναι παρά μία αντανάκλαση του ποιοι είμαστε.
Τα προβλήματα που καλούμαστε να λύσουμε είναι μία αντανάκλαση του ποιοι είμαστε σαν ανθρωπότητα.
Μόνο αν αλλάξουμε εμείς θα προσπεράσουμε τα προβλήματα.
Εμείς γεννήσαμε τους πολιτικούς που έχουμε.
Εμείς τους αφήσαμε τόσα χρόνια να αλωνίζουν.
Εμείς κάναμε το δημόσιο όνειρο ζωής για τα παιδιά μας.
Εμείς βάλαμε βύσματα για να μπούμε στην αεροπορία.
Εμείς είμαστε η αιτία για όλα αυτά είτε μας αρέσει είτε όχι.
Έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν,
την αστυνομία που μας αξίζει,
τους γιατρούς που μας αξίζουν και
τους ταξιτζήδες που μας αξίζουν.
Εμείς είμαστε το σύστημα.
Με το καλό ή το κακό θα εξελιχθούμε.
Η κρίση θα μας ωθήσει να κοιτάξουμε μέσα μας.
Θα μας ωθήσει να αλλάξουμε. Θα φέρει τις λύσεις.
Νέοι ηγέτες θα αναδυθούν. Ηγέτες ικανοί να δώσουν όραμα στο κόσμο.
Θα δημιουργηθούν πνευματικά κινήματα με βάση την αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια.
Θα αλλάξουμε τρόπο σκέψης, θα αλλάξουμε κουλτούρα και όταν αλλάξουμε κουλτούρα θα ξεπεράσουμε και τα προβλήματα.
Θα το παλέψουμε και θα το πετύχουμε.